Little Darlin'

Wieczorem poszliśmy na plac, gdzie miał się odbyć pokaz fajerwerków. Już wcześniej to zaplanowaliśmy i nie mogłam się go doczekać. Cały dzień byłam nim tak podekscytowana, że podczas drogi narzekałam, że za wolno idą. Chciałam, żeby przyspieszyli tempa.

W połowie czerwca wybraliśmy się małą, czteroosobową paczką na Sanno Matsuri w Tokio. Straciłam już kilka szans na uczestnictwo w nim, więc w tym roku zdecydowałam, że choćby się waliło i paliło, to chcę go zobaczyć. Sasuke bez żadnego ale mnie poparł i sam nawet zaproponował, aby zaprosić również dwójkę naszych przyjaciół — Naruto i Hinatę.

Festiwal był niesamowity. Sam widok tych wielkich, kolorowych parad zapierał dech w piersiach. Przedstawienia przykuwały uwagę tłumu swoim pięknem i oryginalnością. Dookoła było wiele stoisk, które kusiły różnymi kulinarnymi specjałami bądź zabawami.

Staraliśmy się czerpać z tego jak najwięcej. Próbowaliśmy różnych słodkości i regionalnego jedzenia, urozmaicając to słabym alkoholem — po prostu spędzaliśmy razem czas, świetnie się bawiąc. 

To był jeden z takich dni, w których czułam się naprawdę szczęśliwa. Tęskniłam za wspólnymi wypadami, których ostatnio było coraz mniej. Każdy z nas był zabiegany — albo praca, albo studia — więc niełatwo było coś zorganizować. Ten festiwal był po prostu okazją, którą udało nam się wykorzystać.

Sasuke też się cieszył, to było po nim widać, chociaż w ogóle do tego nie przyznawał. Zdziwiłam się, że zgodził się pójść z nami i w miarę aktywnie brał we wszystkim udział. Zawsze był bardzo sceptycznie nastawiony do takich świąt i zabaw. Unikał potańcówek czy wesołego miasteczka jak ognia. Rozmowy na ten temat powodowały między nami małe spięcia, ale zawsze jakoś udawało się nad nimi zapanować. Miałam kilka sprawdzonych sposobów, aby go przekonać. 

Podczas festiwalu ciągle był przy mnie. Może nie trzymał bezpośrednio mojej dłoni lub nie obejmował mnie tak czule, jak Naruto Hinatę, ale nic nie cieszyło mnie tak bardzo, jak jego obecność. 

Czasami nasze ciała stykały się ze sobą mniej lub bardziej przypadkowo, były też nieliczne momenty, gdy złapał mnie za nadgarstek, albo ustał za mną w taki sposób, że mogłam się o niego oprzeć, bez żadnego fukania z jego strony. Naprawdę byłam wtedy zdziwiona, że nie przeszkadzało mu takie publiczne okazywanie uczuć, ale nic nie mówiłam, żeby nie zapeszyć.

Wieczorem poszliśmy na plac, gdzie miał się odbyć pokaz fajerwerków. Już wcześniej to zaplanowaliśmy i nie mogłam się go doczekać. Cały dzień byłam nim tak podekscytowana, że podczas drogi narzekałam, że za wolno idą. Chciałam, żeby przyspieszyli tempa, bo zależało mi na tym, aby być tam przynajmniej dziesięć minut przed czasem. Znalezienie dogodnego miejsca, z którego wszystko byłoby pięknie widoczne, było nie lada wyzwaniem.

Stałam obok Sasuke, przyciśnięta swoim lewym ramieniem do jego prawego. Rozmawialiśmy o minionym dniu, o tym, co nam się podobało, co ewentualnie zirytowało. Chwaliliśmy jedzenie, muzykę, przedstawienia. Tak zatopiłam się w rozmowie, że wybuch pierwszego fajerwerku zupełnie mnie zaskoczył i podskoczyłam. Sasuke pochylił się do mnie ze śmiechem.

— Wystraszona?

— Nie — mruknęłam, pokazując mu język. Kiwnął głową i odwrócił się w stronę pokazu. Ale choć zaskoczenie minęło, moje serce nie wróciło do normalnego rytmu. I nie miało to nic wspólnego z kolorowymi rozbłyskami na nocnym niebie. Zaledwie milimetry oddzielały moje ciało od ciała Sasuke, który swoim wyglądem na tle fajerwerków zdominował wszystkie moje myśli. Czułam ciepło bijące od jego ramienia i zapragnęłam, żeby naprawdę mnie objął. Brakowało mi takich chwil w naszym związku. Było ich tak niewiele, że w porównaniu do Naruto i Hinaty, nas równie dobrze można było uznać za rodzeństwo. 

Kiedy pomyślałam o tej dwójce, spojrzałam na nich. Stali jakieś dwa, trzy kroki od nas i tulili się do siebie, jakby to był dopiero początek ich miłości. Zazdrościłam im. Zazdrościłam Hinacie tego, jak traktował ją Naruto, jak ją przytulał i całował bez skrępowania. 

Ponownie zerknęłam na Sasuke, który w tym samym momencie obejrzał się i przyłapał mnie na tym, że się na niego patrzyłam. Spuściłam wzrok, mając nadzieję, że ciemność skryje mój rumieniec i ten chwilowy smutek. Kiedy znowu na niego spojrzałam, ciągle na mnie patrzył. Żołądek podskoczył mi do gardła, bo wyraz jego twarzy był nieodgadniony, malowało się na niej tyle emocji, że nie wiedziałam, jak powinnam to zinterpretować. Upomniałam się w myślach i z ciężkim westchnieniem wróciłam do oglądania fajerwerków. 

Po chwili poczułam, jak jego silne ramię obejmuje mnie w talii, a dłoń zaciska się na biodrze. Przycisnął mnie mocno do swojego boku. 

— Stań przede mną — powiedział cicho, nachylając się nad moim uchem. Od razu zrobiłam to, o co prosił. Objął mnie rękami i skrzyżował je na moim brzuchu, a głowę oparł o moje ramię. Wtuliłam się w niego, prawie rozpływając się w jego objęciach. Położyłam swoje dłonie na nadgarstkach Sasuke i musnęłam kciukiem jego ciepłą skórę. Nie odzywaliśmy się do siebie nawet słowem. Przez cały pokaz staliśmy przytuleni i kołysaliśmy się delikatnie, oglądając kolorowe eksplozje sztucznych ogni. Kilka razy dreszcz przebiegł mi po kręgosłupie, gdy poczułam, jak jego usta przesuwają się po mojej szyi.

Po pokazie ruszyliśmy jeszcze w stronę stoisk, aby napić się grzanego piwa. Oczywiście Sasuke dał się ugadać Naruto i w jakiś pokręcony sposób wziął udział w dziwnym zakładzie, który wymyślił Uzumaki. Nie wiedziałam, o co dokładnie w nim chodziło. Hinata i ja tylko wywróciłyśmy na to oczami, bo ich chęć rywalizacji była porównywalna do tej wśród pięciolatków. 

Jakąś godzinę później Naruto i Sasuke nie byli pijani, ale wyraźnie było po nich widać, że alkohol na nich zadziałał. Szczególnie na Uzumakiego, który wygłupiał się bardziej niż zwykle. Uchiha tylko patrzył się na mnie z takim skupieniem, jakby się nad czymś zastanawiał. Jego wzrok trochę mnie przerażał, bo nie wiedziałam, czego się po nim spodziewać. 

— Sakura — mruknął, owijając nagle ramię wokół mojej szyi i przyciągnął mnie do siebie. Złapałam dłońmi za jego koszulkę.

— O co chodzi? — zapytałam, czując, jak moje policzki oblało gorąco. Byłam pewna, że miałam na nich dorodne rumieńce. 

Poczułam jego oddech na swoich wargach. Palące ciepło momentalnie rozlało się po całym moim ciele. Wyczułam nutkę alkoholu zmieszaną z zapachem karmelu i jabłka, które jadł jakąś chwilę temu. Miałam ogromną ochotę, aby go pocałować, tak mocno, dogłębnie. Zasmakować tego niecodziennego połączenia.

— Mam pewien pomysł — wyszeptał mi do ucha. Przełknęłam głośno ślinę i wstrzymałam oddech. Oczy mu pociemniały i z takim zawzięciem patrzył się na mnie, że zaparło mi dech. Nie potrafiłam mu odpowiedzieć. Zabrakło mi języka w gębie. To jak on na mnie działał, przechodziło wszelkie pojęcie.

Usłyszałam głos Naruto i od razu oprzytomniałam. Sasuke nadal mnie trzymał, w ogóle nieskrępowany znaczącym uśmiechem Uzumakiego, który tylko poruszał cwaniacko brwiami. Zaśmiał się gardłowo, oplatając mnie szczelniej i machnął ręką do blondyna. Boże, Sasuke był pijany.

— My już spadamy. Sakura trochę za dużo wypiła.

— Co? — jęknęłam, dziobiąc go palcem w żebra. Skrzywił się i posłał mi karcące spojrzenie.

— Uważajcie na siebie! — krzyknął Naruto. — Na razie! — Pomachali nam, a później Uzumaki nachylił się do swojej dziewczyny i zasłaniając jej ucho ręką, coś szepnął. Hinata zaśmiała się słodko.

Sasuke nie zabierając ramienia z mojej szyi, prowadził nas do taksówki.

— Za półtora tygodnia masz egzamin z anatomii? — zapytał spokojnie, muskając nosem mój policzek.

— Yhym — przytaknęłam i uniosłam jedną brew do góry. Byłam ciekawa, co wymyślił.

Pocałował mnie. Przycisnął swoje wargi do moich tak niespodziewanie, że pisnęłam. Muskał moje usta krótko, ale czule, kompletnie pozbawiając mnie wszelkich myśli. Smak alkoholu, jabłka i karmelu przewinął się po moim języku, sprawiając, że miałam ochotę na więcej. Objęłam go w pasie, stanęłam na palcach i musnęłam językiem jego zęby, wywołując u niego ciche jęknięcie. Chciałam chyba skorzystać z tego, że był podchmielony i go trochę sprowokować. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki okazywał mi publicznie uczucia. 

Kolejny, nieco intensywniejszy, pocałunek sprawił, że w mojej głowie pojawiła się pewna myśl. Poznałam już wiele twarzy Sasuke, tych lepszych i gorszych. Jednak pijany Sasuke to jedna z tych, które lubię aż nadto.

BONUS, bardziej dla mnie bom nienasycona: 

Gdy wróciliśmy do domu, nauka była bardzo intensywna. Cały materiał powtórzyliśmy kilka razy.

Blue-owsko: To tyle leżało, że już się tego pozbyć chciałam. Napisane x miesięcy temu, czekało grzecznie na swoją kolej. Następną partówkę wrzucę może w przyszłym tygodniu? Jeszcze nie wiem. Ale ostatnio zakład produkcyjny pracuje pełną parą, chyba w ramach tego, że styczeń taki biedny był.