Smoke a cigarette

Gdy wypuścił z ust chmurę dymu, usłyszał, jak otwierają się za nim drzwi. Uśmiechnął się do siebie, nasłuchując, jak próbowała pojawić się za nim niezauważona. Nie mogła jednak zapobiec skrzypnięciu drewnianych paneli, gdy na nich ustała. Po chwili śmiało owinęła swoje ramiona wokół jego talii i przytuliła się do pleców Shikamaru.

Był wczesny poranek, gdy się obudził. Dopiero pierwsze różowo-pomarańczowe promienie słońca przedostawały się przez kremowe firanki. Wokół panowało przyjemne ciepło jak na wczesną wiosnę, ale Shikamaru wiedział, że na odczuwalną w sypialni temperaturę wpływała nie tylko pogoda za oknem. Drugim czynnikiem było coś, do czego przyzwyczaił się już lata temu. Musiał do tego przywyknąć od chwili, gdy zamieszkali razem.

Temari leżała przytulona do jego piersi, z nogą założoną na jego własne, a jej ramiona ciasno oplatały go w talii. Jej skóra była tak ciepła, jakby miała gorączkę. Rozgrzewała go bardziej niż kąpiel w gorących źródłach. Jedną dłoń miał wsuniętą w jej rozpuszczone włosy, a drugą zgiętą pod swoją głową. Ta codzienna chwila nigdy mu się nie znudzi. Choćby nie wiadomo jak pokłóceni wieczorem, rano budząc się w takiej pozycji wszystkie niedopowiedzenia znikały, a na ich ustach gościł jedynie uśmiech.

Nie chciał się ruszać. Wbrew pozorom było mu naprawdę wygodnie z jej ciałem przyciśniętym do jego. Nie mógł jednak pozbyć się chwilowej słabości — zbyt uciążliwej chęci na papierosa.

Ostrożnie zepchnął z siebie Temari i ułożył ją na pustej połowie łóżka. Potem bardzo powoli wstał, uważając na każdy swój ruch, bo nie chciał narobić niepotrzebnego hałasu. Wszedł do kuchni i wyjął z szuflady pudełko papierosów. Mimo że to paskudne uzależnienie nie podobało się Temari, nigdy nie posunęła się do tego, aby wyrzucić paczki, które tu trzymał. Ogólnie nie palił często. Zwykle nie miał czasu pomyśleć, a co dopiero oddać się śmierdzącej przyjemności. Niewiele było sytuacji takich jak ta. 

Ostatnio nowe informacje o Kaguyi, które udało im się zdobyć dzięki Sasuke, spędzały mu sen z powiek. Podświadomie strasznie bał się tego, co może nastąpić. Lata pokoju sprawiły, że mimo licznych treningów, nie reagował na zagrożenie tak szybko jak w wieku siedemnastu lat. Profesja shinobi powoli odchodziła w zapomnienie, a na horyzoncie ponownie miał pojawić się przerażająco potężny wróg.

Kiedy otworzył drzwi na taras, ogarnęło go przyjemne uczucie orzeźwienia. Miał na sobie jedynie bokserki i szary podkoszulek, a i tak było mu za gorąco — Temari była jak sauna lub prywatny przenośny grzejnik.

Z lekkim uśmiechem na ustach oparł się ramionami o barierkę i wyciągnął z paczki papierosa. Ujął go między swoje wargi i nachylił nad zapalniczką. Zaciągnął się mocno, unosząc głowę ku niebu. Spokojna cisza usłana jedynie śpiewem ptaków i szumem drzew sprawiała, że chociaż przez chwilę mógł się odprężyć i pomyśleć.

Ulice powoli budziły się do życia. Ludzie wychodzili z domów, spiesząc się do pracy. Z witryn sklepowych zostały zdjęte osłony, a znaki na drzwiach przekręcone z zamknięte na otwarte.

Gdy wypuścił z ust chmurę dymu, usłyszał, jak otwierają się za nim drzwi. Uśmiechnął się do siebie, nasłuchując, jak próbowała pojawić się za nim niezauważona. Nie mogła jednak zapobiec skrzypnięciu drewnianych paneli, gdy na nich ustała. Po chwili śmiało owinęła swoje ramiona wokół jego talii i przytuliła się do pleców Shikamaru.

— Dlaczego wstałeś? — burknęła, przyciskając wargi do jego karku.

— Chciałem zapalić. — Uniósł papierosa do góry, aby go zobaczyła. — Myślałem, że zdążę wrócić, zanim wstaniesz. — Ponownie się zaciągnął i wypuścił dym z ust.

— Stało się coś? — zapytała, przyciskając policzek do jego pleców.

— Dlaczego pytasz? — Zerknął na nią przez ramię.

— Ostatnio wydajesz się być bardziej marudny niż zwykle.

Wzruszył ramionami.

— Być może. — Umilkł na chwilę, aby dopalić papierosa. — Wracajmy do łóżka — powiedział nagle, gasząc peta w popielniczce. Potem odwrócił się do niej i objął delikatnie ramieniem. Temari wtuliła się w niego i dotknęła ustami miejsce tuż pod jego brodą.

— Ech — westchnęła.

— Co jest? — zapytał zdezorientowany.

— Że też muszę znosić nieświeży oddech swojego męża — mruknęła i puściła go niechętnie, kiedy przechodzili przez drzwi.

— Przynajmniej masz męża — zripostował z szelmowskim uśmiechem. 

Zaśmiała się cicho pod nosem, a kiedy wsunęli się pod kołdrę od razu przytuliła się do Shikamaru.

— Mógłbyś nie palić rano albo przynajmniej umyć zęby — wypaliła, gryząc go w obojczyk. Mężczyzna uniósł kąciki ust lekko do góry i pogłaskał ją po nagim ramieniu.

— Mam iść to zrobić teraz? — zapytał z wyrzutem, ale jego głos był zabarwiony rozbawieniem, po czym złożył mocny pocałunek na czole Temari.

— Nie — wymruczała, mocniej zaciskając wokół niego swoje ramiona.

Blue-owsko: Znowu coś, co nawiązuje do poranku. Będąc w związku nigdy ich nie lubiłam. Ba, nadal ich nie lubię. Ale wydaje mi się, że tu chodzi o coś innego.  Mam też słabość do takich scen.

W ogóle ostatnio w jakimś biegu żyję. Dni uciekają mi jak szalone i w chwili wytchnienia orientuję się, że nie mam czasu, żeby na spokojnie przysiąść i coś napisać. Źle mi z tym. Ale odbiję! NA BANK!
ShikaTema ostatnio na fali! XD Pozdrawiam Guru ♥